[ad_1]

تورنتو- به نقل از troymedia.com: بیل مورنو، وزیر دارایی، اواخر ماه گذشته اعلام کرد دولت فدرال در حال بررسی راه هایی برای مقرون به صرفه تر کردن مسکن برای نسل جوان می باشد. با اینکه او جزئیات بیشتری را ذکر نکرد، اما تدوین یک برنامه یکدست برای کل کشور، مشکل گرانی مسکن را بخصوص در شهرهای گرانی چون تورنتو و ونکوور حل نخواهد کرد.
دولت فدرال در حال حاضر نیز بیش از حد در بازار مسکن دخالت دارد. برای مثال از یک سو با ارائه معافیت مالیاتی روی ارزش افزوده سود حاصل از فروش خانه شخصی و یا فراهم کردن امکان برداشت مبلغ پیش پرداخت از حساب RRSP (بدون بهره) تقاضا را افزایش می دهد و از سوی دیگر برای کاهش تقاضا شرایط دریافت وام را سخت تر می کند. آیا به نظر شما این سیاست ها در تضاد با یکدیگر نیستند؟
قیمت مسکن در مقایسه با پنج سال پیش، به طور متوسط ​​تقریبا 60 درصد در تورنتو و 70 درصد در ونکوور افزایش یافته است. در طول همان دوره، قیمت ها در بازارهای دیگر مانند کلگری و ساسکاتون کاهش یافت. واضح است که پویایی قیمت خانه ها با توجه به منطقه می تواند متفاوت باشد. قیمت ها در بازارهایی که فعالیت اقتصادی راکد تقاضای مسکن را کاهش داده، افت کرده است.
تست استرس که اوایل سال 2018 توسط دولت فدرال معرفی شد، در واکنش به افزایش بی رویه قیمت ها صورت گرفت، اما آسیب جبران ناپذیری را به سایر شهرهایی که با چالش های مشابه تورنتو و ونکوور روبرو نبودند وارد کرد.
یک خانواده متقاضی دریافت وام مسکن روی خانه 300 هزار دلاری در وینیپگ، هم اکنون به درآمد سالیانه حدود 60 هزار دلار و 60 هزار دلار پیش پرداخت نیاز خواهد داشت. در حالی که درآمد سالیانه یک خانواده متوسط 68 هزار دلار است. مشخص نیست که چرا دولت فدرال در تلاش برای مقابله با افزایش قیمت ها در ونکوور، باید واجد شرایط بودن دریافت وام مسکن در وینیپگ را نیز سخت تر کند.
واضح است که وظیفه رفع نگرانی ها و کنترل قیمت در بازارهای خاص به عهده دولت های محلی و استانی است. زیرا آنها می توانند با توجه به شرایط خاص خود برای عرضه و تقاضا سیاستگذاری نمایند.

[ad_2]