[ad_1]

از پل تیلور – مشاور درمانی
هر سال بهار، هنگامی که ما ساعت‌های مان را به جلو می‌کشیم، رسانه‌های خبری پر می‌شوند از هشدارهایی که از خطرات جسمی از دست دادن یک ساعت از خواب شبانه، می‌گویند. اما آیا این خطرات واقعی هستند؟
این کلا فکر خوبی است که هر چند وقت یک بار، باورهای عمومی و تثبیت‌شده‌ خودمان را، راستی‌آزمایی کنیم. به این روش، گاهی درمی‌یابیم که این باورها، بر شواهد و مدارک خوبی استوار نیستند. در این مورد، می‌توانیم به جلو کشیدن ساعت‌ها نگاهی بیندازیم که در دهم مارچ انجام خواهد گرفت. اغلب گزارش‌هایی دریافت می‌کنیم که می‌گویند تصادفات رانندگی و حمله‌های قلبی در روزهای پس از جلو کشیدن ساعت‌ها – وهنگامی که مردم همچنان تلاش می‌کنند خود را با یک ساعت کمتر خوابیدن، هماهنگ کنند- افزایش می‌یابد. بگذارید نگاهی به این دو موضوع بیندازیم:
افزایش حوادث رانندگی
مشهورترین پژوهشی که پیوند میان تصادفات رانندگی و تغییر ساعت را نشان داده، توسط دکتر استنلی کورن از دانشگاه بریتیش کلمبیا انجام گرفته است. کورن و همکاران پژوهشگر او، با تحلیل و آنالیز داده‌های وزارت حمل و نقل کانادا، به این نتیجه رسیدند که میزان حوادث رانندگی، در دوشنبه‌ پس از جلو کشیدن ساعت‌ها، به میزان 8 درصد افزایش می‌یابد. آنها همچنین دریافتند که شمار این تصادفات، در روز پس از به عقب کشیدن ساعت‌ها – در فصل پاییز که به مردم اجازه می‌دهد یک ساعت بیشتر استراحت کنند– تقریبا به همان میزان، کاهش می‌یابد.
او اوج‌گیری تصادفات در بهار را به نبود توجه و تمرکز کافی مرتبط می‌دانست که از اختلال در ساعات خواب، ناشی می‌شد. این یافته‌ها، در سال 1996 و در قالب یک نامه، به ژورنال بسیار معتبر New England فرستاده و در آنجا چاپ شد. اما این پژوهش، با وجود شهرتی که به دنبال خود آورد، بر اساس داده‌های آماری تنها دو سال پیاپی – 1991 و 1992– انجام گرفته بود و دانشمندانی که پس از آن، به بررسی همین موضوع پرداختند، به نتایج متفاوتی رسیدند.
دکتر دونالد ردلمیر از پزشکان مرکز علوم پزشکی Sunnybrook در تورنتو، تاکنون 16 پژوهش مختلف در این زمینه را مورد بررسی قرار داده است. او می‌گوید: از میان همه‌ این پژوهش‌ها، شش مورد می‌گویند که جلو کشیدن ساعت‌ها در بهار، با افزایش شمار تصادفات ارتباط مستقیم دارد، سه مورد کاهش میزان این حوادث را نشان داده‌اند و هفت پژوهش، ارتباطی میان این دو مساله پیدا نکردند. اگر به برآیند مجموع این مدارک نگاهی بیندازیم، درک من این است که اگر هم ارتباطی میان این دو موضوع موجود است، این ارتباط باید غیرمستقیم و ناچیز باشد.
افزایش میزان سکته‌ قلبی
ردپای این گفته‌ پرطرفدار در مورد رابطه‌ میان جلو کشیدن ساعت‌ها و افزایش حمله‌ قلبی در بهار را نیز، می‌توان در نامه‌ای به ژورنال پزشکی New England یافت. این نامه‌ که در سال 2008 منتشر شد، از سوی پژوهشگرانی در بنیاد پژوهشی Karolinska در شهر استکهلم پایتخت سوئد، به این ژورنال فرستاده شده بود. داشنمندان در این بنیاد، آمار بهداشت و درمان سوئد را دوره‌ میان سال‌های 1987 تا 2006 بررسی کرده و متوجه شده بودند که شمار موارد گزارش‌شده‌ سکته‌ قلبی در هفته‌ پس از تغییر ساعت‌ها – چه در یهار و چه در پاییز– به میزان 5 درصد افزایش می‌یابد. نظریه‌ آنها در توضیح علت این موضوع این بود که تغییر ساعت‌ها، ساعت بیولوژیک بدن را دچار اختلال کرده و منجر به حمله‌ قلبی می‌شود.
اما سایر پژوهشگران، در مطالعه‌ این رابطه، به نتایج متناقضی رسیدند. برای نمونه، پژوهشگران آلمانی دریافتند که هیچ تغییر قابل توجهی در میزان حمله‌ قلبی، پیش و پس از تغییر ساعت‌ها، دیده نمی‌شود. اما آنها همچنین متوجه شدند ریسک حمله‌ قلبی، در میان زیر گروه‌هایی، همچون مردانی با سابقه‌ سکته قلبی، در دوره‌ پس از تغییر ساعت بهاره، افزایش می‌یابد.
دکتر دنیس کو که یک کاردیولوژیست در بیمارستان Sunnybrook است، با اشاره به مشکلاتی که در مسیر پژوهش پیرامون موضوعاتی این چنین وجود دارد، می‌گوید بسیاری از پژوهش‌هایی که رابطه‌ میان تغییر ساعت و حمله‌ قلبی را رد می‌کنند، شانس انتشار نمی‌یابند. او می‌گوید ارتباط میان این دو موضوع، حقیقی، اما ناچیز است و احتمالا تنها افرادی را تحت تاثیر قرار می‌دهد که سابقه‌ سکته‌های قلبی دارند. او می‌گوید: مشکل این است که وقتی باور عمومی بر موضوعی مانند این قرار گیرد، تغییر این باور بسیار مشکل خواهد بود.

[ad_2]